Equal Pay/Compensation Discrimination

การเลือกปฏิบัติในการจ่ายเงินค่าจ้าง/ค่าตอบแทนที่เท่าเทียมกัน

กฎหมายว่าด้วยการจ่ายเงินค่าจ้างที่เท่าเทียมกัน  กำหนดให้ชายและหญิงในสถานที่ทำงานเดียวกันได้รับค่าจ้างเท่ากัน  สำหรับการทำงานที่เท่าเทียมกัน  งานไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน แต่ต้องเท่าเทียมกันอย่างมากตามเนื้อหาของงาน  (ไม่ใช่ตำแหน่งงาน)  จะเป็นตัวกำหนดว่า  งานมีความเท่าเทียมกันอย่างมากหรือไม่  กฎหมายนี้ครอบคลุมการจ่ายเงินค่าจ้างทุกรูปแบบ  รวมถึงเงินเดือน  ค่าล่วงเวลา โบนัส  ตัวเลือกหุ้น  แผนการแบ่งผลกำไรและโบนัส  ประกันชีวิต  ค่าลาพักร้อนและวันหยุด  ค่าทำความสะอาดหรือค่าน้ำมัน  ค่าที่พักโรงแรม  เงินชดเชยค่าใช้จ่ายในการเดินทาง  และผลประโยชน์ หากมีความไม่เท่าเทียมกัน  ในค่าจ้างระหว่างชายและหญิง  นายจ้างไม่อาจลดค่าจ้างของเพศใดเพศหนึ่ง  เพื่อให้ค่าจ้างเท่ากันได้

บุคคลที่กล่าวหาว่ามีการละเมิด EPA สามารถไปยื่นคำฟ้องร้องต่อศาลได้โดยตรง  และไม่จำเป็นต้องยื่นข้อกล่าวหาต่อ EEOC ล่วงหน้า  กำหนดเวลาในการยื่นข้อกล่าวหา EPA ต่อ EEOC  และกำหนดเวลาในการขึ้นศาลจะเหมือนกัน  คือภายในเวลาสองปีนับจากการปฏิบัติค่าตอบแทนที่ผิดกฎหมายที่ถูกกล่าวหา  หรือภายในเวลาสามปีในกรณีที่มีการละเมิดโดยเจตนา  การยื่นข้อกล่าวหาต่อ EEOC ภายใต้ EPA จะไม่ขยายกรอบกำหนดเวลาในการขึ้นศาล

เงินค่าจ้าง/ค่าตอบแทนที่เท่าเทียมกัน และการเลือกปฏิบัติตามเพศ

กฎหมายลักษณะที่ VII  ยังทำให้การเลือกปฏิบัติโดยพิจารณาจากเพศ  ในเรื่องค่าจ้างและผลประโยชน์เป็นเรื่องผิดกฎหมาย  ดังนั้นผู้ที่มีการเรียกร้องตามกฎหมายว่าด้วยการจ่ายเงินที่เท่าเทียมกัน  อาจมีสิทธิเรียกร้องภายใต้กฎหมายลักษณะที่ VII ได้เช่นกัน

การเลือกปฏิบัติประเภทอื่นๆ

กฎหมายลักษณะที่ VII,  ADEA และ ADA  ห้ามไม่ให้มีการเลือกปฏิบัติในการจ่ายค่าตอบแทนบนพื้นฐานของเชื้อชาติ  สีผิว  ศาสนา  เพศ  ชาติกำเนิด  อายุ  หรือความพิการ  ต่างจาก EPA ตรงที่  ไม่มีข้อกำหนดภายใต้กฎหมายลักษณะที่ VII, ADEA หรือ ADA  ที่ว่างานจะต้องเท่าเทียมกันอย่างมาก