การคุกคาม

การคุกคามเป็นรูปแบบหนึ่งของการเลือกปฏิบัติในการจ้างงานซึ่งละเมิดกฎหมาย ลักษณะ VII ของกฎหมายสิทธิพลเมือง ค.ศ. 1964 กฎหมายการเลือกปฏิบัติทางอายุในการจ้างงาน ค.ศ. 1967 (ADEA) และกฎหมายคนพิการแห่งอเมริกา ค.ศ. 1990 (ADA)

การคุกคามคือพฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นจากพื้นฐานเรื่อง เชื้อชาติ สีผิว ศาสนา เพศ (รวมถึงรสนิยมทางเพศ อัตลักษณ์ทางเพศ หรือการตั้งครรภ์) เชื้อชาติ สูงอายุ (เริ่มตั้งแต่อายุ 40 ปี) ความพิการ หรือข้อมูลทางพันธุกรรม (รวมถึงประวัติทางการแพทย์ของครอบครัว) การคุกคามจะถือเป็นสิ่งผิดกฎหมายหาก 1) การอดทนกับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมกลายเป็นเงื่อนไขของการจ้างงานต่อไป หรือ 2) พฤติกรรมนั้นรุนแรงหรือแพร่หลายเพียงพอที่จะสร้างสภาพแวดล้อมการทำงานที่บุคคลทั่วไปจะถือว่าเป็นการข่มขู่ คุกคาม หรือที่ถูกเหยียดหยาม กฎหมายต่อต้านการเลือกปฏิบัติยังห้ามการคุกคามบุคคลอื่นเพื่อเป็นการตอบโต้การฟ้องร้องในข้อหาเลือกปฏิบัติ ให้การเป็นพยาน หรือมีส่วนร่วมในกระบวนการสอบสวน ดำเนินคดี หรือฟ้องร้องภายใต้กฎหมายเหล่านี้ในลักษณะใด ๆ หรือการคัดค้านแนวทางการจ้างงานที่พวกเขาเชื่ออย่างสมเหตุสมผลว่าเป็นการเลือกปฏิบัติต่อบุคคลอื่น ซึ่งถือเป็นการฝ่าฝืนกฎหมายเหล่านี้

การดูหมิ่นดูแคลนเล็กๆ น้อยๆ ความรำคาญ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราว (เว้นแต่จะร้ายแรงมาก) จะไม่ถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย หากจะถือให้เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย การกระทำดังกล่าวจะต้องสร้างสภาพแวดล้อมการทำงานที่เป็นการข่มขู่ คุกคาม หรือสร้างความก้าวร้าวให้กับบุคคลทั่วไป

พฤติกรรมที่ก้าวร้าวอาจรวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียง เรื่องตลกที่แฝงความก้าวร้าว คำพูดดูหมิ่น คำสบประมาทหรือการเรียกชื่อเปรียบเปรย การทำร้ายร่างกายหรือการขู่ การข่มขู่ การล้อเลียนหรือเยาะเย้ย การดูหมิ่นหรือดูถูก สิ่งของหรือรูปภาพที่น่ารังเกียจ และการรบกวนการทำงาน การคุกคามอาจเกิดขึ้นได้ในหลายสถานการณ์ รวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียงดังต่อไปนี้

·        ผู้คุกคามอาจเป็นหัวหน้างานของผู้ถูกคุกคาม หัวหน้างานในพื้นที่อื่น ตัวแทนของนายจ้าง เพื่อนร่วมงาน หรือบุคคลที่ไม่ได้เป็นลูกจ้างก็ได้

·        ผู้ถูกคุกคามไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ที่ถูกคุกคามโดยตรง แต่สามารถเป็นใครก็ได้ที่ได้รับผลกระทบจากพฤติกรรมที่ก้าวร้าวนั้น

·        การคุกคามที่ผิดกฎหมายอาจเกิดขึ้นได้โดยไม่ก่อให้เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจหรือการปลดผู้ที่ถูกคุกคามออก

การป้องกันถือเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในการขจัดการคุกคามในสถานที่ทำงาน นายจ้างควรดำเนินการที่เหมาะสมเพื่อป้องกันและแก้ไขการคุกคามที่ผิดกฎหมาย นายจ้างควรสื่อสารให้พนักงานทราบอย่างชัดเจนว่าจะไม่ยอมให้เกิดพฤติกรรมคุกคามที่ไม่พึงประสงค์ นายจ้างสามารถทำได้โดยจัดตั้งกระบวนการร้องเรียนหรือข้อร้องเรียนที่มีประสิทธิภาพ จัดการฝึกอบรมต่อต้านการคุกคามแก่ผู้จัดการและพนักงาน และดำเนินการทันทีและเหมาะสมเมื่อพนักงานร้องเรียน นายจ้างควรพยายามสร้างสภาพแวดล้อมที่พนักงานรู้สึกว่ามีความเป็นอิสระที่จะแจ้งข้อกังวลและมั่นใจว่าข้อกังวลเหล่านั้นจะได้รับการแก้ไข

พนักงานควรแจ้งให้ผู้คุกคามทราบโดยตรงว่าพฤติกรรมดังกล่าวเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นและต้องยุติลง พนักงานควรรายงานการคุกคามต่อฝ่ายบริหารตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์รุนแรงขึ้น

ความรับผิดของนายจ้างต่อการคุกคาม

นายจ้างจะต้องมีความรับผิดชอบโดยอัตโนมัติ ในกรณีที่หัวหน้างานคุกคามจนก่อให้เกิดการดำเนินการด้านการจ้างงานในเชิงลบ เช่น การเลิกจ้าง การไม่เลื่อนตำแหน่งหรือจ้างงาน และการสูญเสียค่าจ้าง หากการคุกคามของหัวหน้างานส่งผลให้เกิดสภาพแวดล้อมการทำงานที่ไม่เป็นมิตร นายจ้างจะหลีกเลี่ยงความรับผิดได้ก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า 1) พยายามป้องกันและแก้ไขพฤติกรรมคุกคามดังกล่าวอย่างสมเหตุสมผล และ 2) พนักงานไม่ใช้ประโยชน์จากโอกาสโดยไม่มีเหตุผล ในการป้องกันหรือแก้ไขที่นายจ้างจัดให้

นายจ้างจะต้องรับผิดชอบต่อการคุกคามจากพนักงานที่ไม่ได้เป็นหัวหน้างานหรือบุคคลที่ไม่ใช่ลูกจ้างที่ตนควบคุมอยู่ (เช่น ผู้รับเหมาอิสระหรือลูกค้าในสถานที่) หากนายจ้างรู้หรือควรจะรู้เกี่ยวกับการคุกคามดังกล่าวและไม่ได้ดำเนินการแก้ไขอย่างรวดเร็วและเหมาะสม

ในการสอบสวนข้อกล่าวหาเรื่องการคุกคาม EEOC จะพิจารณาจากบันทึกทั้งหมด ซึ่งรวมถึงลักษณะของพฤติกรรมและบริบทที่เหตุการณ์ที่ถูกกล่าวหาเกิดขึ้น โดยจะพิจารณาเป็นรายกรณีว่าการคุกคามนั้นร้ายแรงหรือแพร่หลายเพียงพอที่จะผิดกฎหมายหรือไม่

หากคุณเชื่อว่าการคุกคามที่คุณประสบ หรือพบเห็น เป็นเรื่องการคุกคามทางเพศโดยเฉพาะ คุณอาจต้องการดูข้อมูลของ EEOC เกี่ยวกับ การคุกคามทางเพศ